رسیدن انسان به مقصود به دو عامل نیاز داره:
1- داشتن آدرس
2- حرکت
این دو عامل باید با هم باشن به عنوان مثال اگه کسی بخواد تهران بره؛ ابتدا باید بدونه که از کدوم راه ها باید بره و آدرس دقیق داشته باشه. حال اگه آدرس نداشته باشه (مثلا به سمت مشهد بره) و حرکتش داشته باشه، چی میشه؟ مطمئنا هر چه سرعتش بیشتر باشه، از مقصود خودش دورتر میشه. اگه آدرسو بدونه اما به هر دلیلی حرکت نکنه، آیا به مقصود میرسه؟ مطمئنا خیر.
پس آدرس و حرکت، هر دو باید با هم باشن.
بعضی کارها یا تکنیکها و یا ...، باعث میشن، بدون اینکه انسان بدونه داره چیکار میکنه، انسان رو به مسیر درست هدایت میکنن و فقط کافیه انسان، به اون کارها ادامه بده (یعنی حرکت در آدرس درست)
برخی از کارها، خودآگاه رو از کار میندازن (البته خودآگاهی که مزاحم رسیدن انسان به مقصودشه)
«««آرامش»»» یکی از کارها یا تکنیکهاییه که میتونه انسان رو به صدای شش دانگ برسونه.
آرامش = عجله نکردن در تولید صدا (هم در خوندن و هم در تنفس)
جنبه های آرامش (برای تمرینات صدادهی):
- تمرینات آرامش در خواندن:
عجله نکردن در خواندن، به طوری که همه ی کلمات و حروف، زمان طولانی به خود اختصاص بدهند. مثل اینکه یک قطعه موسیقی را بسیار کُند کرده باشید (Slow motion). و در ضمن کم حجم نمودن صدا نیز، انسان را به آرامش می رساند.
- تمرینات آرامش در تنفس:
تمرین کشش روی حرف «س» (صدایی مانند صدای ریزپنچری)
با توجه به تمرین کم کردن حجم صدا (volume) در مطلب ذکر شده، میزانِ نوانسِ صدا (volume) در تولید یک صدای مناسب برای خوانندگان، بسیار بسیار مؤثر است.
بصورتی که اگر حجم صدا بیش از حد خاصی باشد؛ خواننده توانایی تولید صدا را پیدا نمی کند چه برسد به اینکه کیفیت صدایش خب باشد. پس تا می توانید از حجم صدای خود بکاهید (و حتما، موسیقی مورد نظر خود را بسیار بسیار کُند، تمرین و اجرا کنید).